Nederlands leren in het land van herkomst als voorwaarde van gezinshereniging
Met zeer veel interesse heb ik geluisterd naar het debat in De 7de dag over het voorstel van de NVA en Open VLD over het stellen van kennis van het Nederlands als voorwaarde voor gezinshereniging.
Als migrant met ervaring in deze onderwerpen, wil ik twee opmerkingen maken:
1) Lieve mensen, het Nederlands is een kleine taal op wereldschaal. Vergeet het niet. Wij spreken hier niet over Engels, Frans, Duits of Spaans. Vaak worden in dit debat Canada, VS, Australia, etc. aangehaald als voorbeeld, maar deze voorbeelden zijn niet van toepassing. Waarom niet? Omdat taal leren altijd gaat over het aanbod, beschikbaarheid en prijs. Nederlands leren in het buitenland is lucratief.
Ik heb het zelf ondervonden: toen ik wist dat ik naar Vlaanderen zou komen, heb ik alle moeite van de wereld gedaan om een cursus te vinden (werd een keer om de twee jaar aangeboden), een leerboek te bemachtigen (was aanwezig in universitaire bibliotheek van Kiev in één exemplaar) en iemand te vinden die mij kon helpen bij de uitspraak en dergelijke (3 mensen gaven toen Nl in Kiev). Schaarste heet het en schaarste wordt duur betaald. Business. Taalindustrie. Dit koppelen aan verblijfsrecht in België zal ongetwijfeld discriminatie en ongelijkheid in de hand werken. Het is echt ondenkbaar dat men erin kan slagen om in 184 landen waarvan gezinsherenigers nu naar België komen een degelijk aanbod te voorzien. NVA ambieert om mensen uit de landen waar wij zelfs geen consulaat hebben, cursussen Nederlands te laten volgen (al dan niet on-line)...
2) Taal leren is een talent, competentie. Men vergeet dat het niet iedereen gegeven is & dat de beste manier om een taal te leren is het onderdompelen in de taal. Het is absoluut contra-productief om mensen Nederlands te laten leren in het buitenland om dan hier in België die te moeten corrigeren en reeds ingestudeerde fouten proberen uit te halen! Wij slagen er niet in om in Vlaanderen, in een ééntalige taalomgeving, alle nieuwkomers een degelijk niveau van het Nederlands te laten opbouwen. Wij slagen er niet in om alle nieuwkomers correct te doen praten en schrijven. Dit zal alleen maar erger worden als zij met hun gebrekkig Nederlands geleerd uit alle uithoekjes van de wereld naar Vlaanderen komen.
Dit voorstel is een extra drempel om aan selectief migratiebeleid te doen. Deze keer is de drempel duidelijk bedoeld om de link te maken tussen de taal (die mensen nauw aan het hart ligt) en de onwil van migranten om de taal te leren. Laat staan dat dit voorstel duidelijk opgeleide en hoogopgeleide migranten meer kansen op migratie geeft.
Wat moeten wij wel doen? Taalonderdompeling. Elke migrant die hier toekomt, moet de eerste drie maanden van het verblijf maximaal ondergedompeld worden in een taalbad Nederlands. Verplicht en betaald door de overheid. Het effect daarvan zal onmiskenbaar voelbaar zijn. Investeren in snelle en intensieve cursussen is volgens mij het antwoord op snelle en effectieve integratie. Om daarover te leren, kunnen wij gerust naar Canada kijken waar men werkt met taalbaden en daarmee snelle en hoge tewerkstellingsgraad van migranten bereikt.